Bir süre önce Freixenet gecelerinin sunumuna katıldım ve Bocuse D´Or'un 2007 baskısında dokuzuncu olan Jesús Almagro ile tanışma şansım oldu . Konuşmalarda İspanyol mutfağı övüldü ve bu yıl mutlaka daha iyi bir konumda olacağımız söylendi. Bu konuşmanın her yıl ve farklı forumlarda aynı söylendiğini hissettim, çünkü ezici bir doğallıkla ortaya çıktı.
Bocuse D´Or 2008'in sonucu, 17/20 ve bazı iddialardan sonra 14 yaşında kalmayı başardığını hayal ediyorum. Ancak ulusal sınıflandırma aşamalarına katılan jüriler diğer şef türlerini seçmemeli mi? Ve jürileri söylüyorum çünkü ne yazık ki her yıl aynı yargıçların% 90'ı.
Bir şeyler yanlış . Galaktik kimyasal aşçıların başarısız olduğunu düşünmüyorum. Toplumumuzda mevcutlarsa, bir şey için olacaklar ve restoranlarında bu kadar yüksek meblağlar talep ederse, nedenleri olacak. Bu çok açık.
Benim düşünceme göre, başarısız olanlar başlarının etrafında dönmelerini sağlayan acolytes . Doğada yaşamak için başka bir şeye ihtiyaç duyan parazitler hakkında konuşurduk. Burada, büyük doz ikiyüzlülükle, eşlik eden, teşvik eden ("beslemeyi okumayın"), mutluluğun, mutfağın büyük vaatlerinin yerine getirdiği büyük danışmanlardan bahsediyoruz.
Bu büyük bilgeler, bu yıl boyunca İspanyol ödülünü kaybeden Ángel Palacios'a, ödülün 14. sıradaki yerini duyurmak için turlarda eşlik edecek mi? Onlara kimin "tavsiyede bulunduğunu" görebilmemiz için kamuoyuna maruz kalacaklar mı?
Beyefendiler, mutfağımızı seven jürilere çekilme ve yol açma, bu ödülün Norveçli kazananlarından ya da kendi mutfağından gurur duyan Fransızlardan öğrenelim. Süngerlerden, küllerden, selüloz ve metil selülozdan uzak durun, tat ve sevgi mutfağına yaklaşın. Mutfağımızda gerekli olan daha az hesap makinesi ve daha fazla sezgi .
Kazananların evde oynayan Norveçliler olduğunu söyleyerek bitirmek.
