Düşük ateşte pişirmeyi seviyorum ve size nedenini söyleyeceğim. Düdüklü tencerelerden ve hızlı pişiricilerden nefret ediyorum ve size nedenini anlatacağım. Mutfağı bir buluşma yeri olarak savunuyorum, arkadaşlarım için yemek yapmayı seviyorum, renkleri, kokuları, lezzetleri, tüm yiyeceklerin hislerini seviyorum. Size nedenini anlatacağım .
Bir paket açın, içindeki torbayı açın, buzunu çözün , kızartın. En kötü durumda, su ekleyin, talimatlar aşırıya kaçmayın. Değil! Sevmiyorum, donmuş suyun zaten geldiği bir torbayı tercih ederim. Ya petrol? Zaten donmuş olmalı, neden kendim eklemeliyim? Petrol almak için süpermarkete gidecek vaktim yok, talimatları okumak için vaktim yok, çantaya bir şeyler eklemek için vaktim yok. Zengin? Önemli değil, önemli değil, yiyecek.
Yeter! Zaten yeterli! Yavaş ocaklar, bir araya gel!
Mutfak bir resim . Hayal edilemez ve sonsuz duyumlar dünyasına açılan bir penceredir. Çok sayıda renk, yılın mevsiminin renkleri, baharın parlak renkleri, sonbaharın kahveleri, kışın parlak grileri ve beyazları ve yazın kırmızıları ve bronzluğunu görüyoruz. Alanın renklerini bozkırın sarısından dağların yeşillerine kadar görüyoruz.
Bir zamanlar yakacak odun yanındaki bir tencerede yapılan kahvenin rahatlatıcı aromasını hissediyoruz. Kızarmış ekmek kokusu bir Cumartesi sabahı gibi rahat hissetmenizi sağlar. Domates sosunun tatlı aromaları yavaşça yapılır. Salatada limon veya sirke asidi. Bir tencereye kaynamanın çatlamasıyla yaklaşmak ve sıcak, güçlü veya yumuşak aromaları koklamak, başkaları için pişirdiğimiz çabayı, sevgiyi ve sevgiyi takdir ediyor .
Tadını. Tat , piyasanın bize sunduğu lezzetlerle yavaşça sevin. Doğrudan damaklarımızda bir duyum denizi gibi patlayan lezzetler. Paha biçilemez.
Duymak. Biz duymak gerekir bir mutfak sesler acele gibi bir dinleme bir senfoni . Yaptığımız şeyin hissettiklerimiz olduğunu hissederek mutfakta rahatlayın. Ne yaptığımızı hissediyorum.
Bütün bunlar için, kısık ateşte pişirmeyi seviyorum. Daha fazla neden?
Fotoğraf - Panoramio
