Galiçya'da Kasım demek magostos ve domuz katliam demekle aynıdır. İkincisi hava nedeniyle bu yıl erteleniyor, ancak magostolar zaten devam ediyor. Kestane kavurmaktan daha fazlası olan bir büyücünün yapılmadığı kasaba, mahalle, okul, enstitü, arkadaş evi yoktur . Kestane, bir zamanlar patatesle değiştirilen kestane etinin güveçlerde olmasına önem veriyor. Galiçyaca'nın meiga (cadı) ülkesi şöhreti, daha sonra pagan partisi olmaktan sonra onu Hıristiyanlaştırmaya giden bu kutlamada kendini gösterir. Bu nedenle, her zaman ateşe verilen arındırma etkisinin yanı sıra, yenen her kestanenin araftan arınmış bir ruh olduğu ve partiden sonra ruhların şenlik ateşlerinin kömürleriyle ısınmaya başladıkları anlaşılmaktadır.
Açıkçası, yapıldığı yere bağlı olarak, kestane kızartma yolu değişir, ancak en geleneksel ve koşullar izin veriyorsa, zemine çam, gorse ve defne iğnelerinden oluşan bir yatak yerleştirmek, üstte kestane, daha önce patlamaması için delinmiş ve yine gorse ile kaplanmış. Ateş üs tarafından aydınlatılır ve bırakılır. Mükemmel kombinasyon, onları iyi bir bardak şarapla (en küçük olanlar için değil, elbette) takdir etmek ve bazı yerlerde bal ile karıştırmaktır.
